Hoe komt dat toch?
Wat is de oorzaak van het 'Stank voor Dank gevoel'?
Nadat je het 'Stank voor Dank gevoel' enkele malen hebt ervaren ga je op een gegeven moment een patroon ontdekken bij mensen die getraumatiseerd zijn door je eigen ervaringen met hen. Het gevoel heeft vaak een behoorlijke energetische lading.
Hoe komt dat toch zo'n emotionele uitbarsting en kun je een energetische botsing voorkomen?
Misschien wel...
Door hen hun eigen karma op te laten ruimen door meer afstand te nemen?
Het zou zomaar kunnen zijn dat dit al het juiste antwoord is, maar ik ga dit nader
onderzoeken door mij er verder in te gaan verdiepen de komende tijd. Dat doe ik door deze blog te schrijven.
Reeds enige tijd ben ik ermee bezig om het 'Stank voor Dank gevoel' uiteindelijk verder te gaan onderzoeken na de zoveelste energetische botsing met iemand die getraumatiseerd is.
Zo'n energetische botsing doet vaak wat met beiden... Maar wat is het doel ervan? En het effekt? En hoe dien je daarna je eigen grenzen te bepalen? Is het de bedoeling dat je daarna nieuwe grenzen gaat aanhouden of leer je juist om nog beter te gaan luisteren naar elkaar? Of nog beter in te voelen wat de andere meemaakt? Zodat het minder botsingen geeft?
Of kun je beter na een energetische aanval het kontakt stopzetten of flink te verminderen door meer afstand in te bouwen? Hun eigen karma van teleurstelling, verdriet, onrecht, pijn, frustraties en ellende terug te geven op hun eigen bordje door te zeggen: "Los het zelf maar verder op in je iegen leven?"
Het is belangrijk in dit moment om deze zijdes te belichten en ook waar te nemen door ze te benoemen door het hier in mijn blog op te schrijven, (of te typen in mijn geval).
Ik herinner me van enkele jaren geleden een voorval dat als ik maar een woord verkeerd zou zeggen tegen iemand er een enorme emotionele explosie zou gaan komen. En ja hoor, die volgde toen, en wat voor mee, mehn... Daar lusten de honden nog geen brood van...
Ben dus al wat gewend...
Maar toch doet het wat met je...
En ben jij de veroorzaker daarvan?
Of voelen zij dan een kans om henzelf even bij jou te ontladen?
Word jij op dat moment gebruikt om te kunnen onladen?
Het zou zomaar kunnen, ik houd met alles opties rekening!
De Schumann Resonantie gaat vandaag helemaal door het dak, helemaal wit.
Er kwam een punt in mijn leven waarop ik een keuze moest maken... om niet langer de man te zijn die door pijn gevormd werd, maar de man te worden die ik altijd al had moeten zijn. Niet om iemand ongelijk te geven. Niet voor erkenning. Maar omdat mijn familie beter verdiende... en ik ook.
Ik wist dat mijn dochters me in de gaten hielden. Ik wist dat mijn aanwezigheid vorm zou geven aan hoe zij mannen zagen, hoe zij zichzelf zagen, en hoe zij liefde en waarheid in deze wereld zouden navigeren. Ik kon het niet langer veinzen. Ik moest opstaan... niet perfect, maar volledig. Aanwezig. Verantwoordelijk. Echt.
Ik koos ervoor om de man te worden die niemand voor mogelijk had gehouden. De man die ik mijn eigen kinderen zou willen laten worden. De man die er is, zelfs als het moeilijk is. Niet voor ego... maar voor nalatenschap.
Wees die man. De man die leidt met waarheid, vasthoudt met kracht en geneest met liefde. De man die ze zich herinneren wanneer het er het meest toe doet.
Tekst: ZF
Voordat ik dit soort blogs durfde te schrijven kreeg ik mijn eigen levenslessen door ervaringen op te doen. Dit had ik nooit kunnen doen door al mijn minder fijne ervaringen.
Dus alles heeft een nut.
Ik heb geleerd om milder te worden en om harder te worden.
Liever te zijn en om soms minder lief te wezen...
Ik heb geleerd om mij uit te spreken en om soms te zwijgen of te negeren.
Maar toch zijn er soms nog botsingen in het veld...
En ja, daar doe ik iets mee, door een blog als deze te schrijven.
Even een tipje van de sluier oplichten...
Dat gaat z'n Goddelijke werk doen zodra ik deze heb gepubliceerd en heb gedeeld.
Bye for Now ❤️
Dienie Kars
(Waarheidsvinder en Blogger)
Binnen dit futuristische genezingskader worden Med Beds beschreven als kwantumregeneratieve kamers die het lichaam kunnen herstellen op niveaus die de moderne geneeskunde niet kan bereiken.
Voor welke morele keuzes staan we momenteel en hoe gaan wij hiermee om als mensheid of als individu?
Hoe kunnen we de vicieuze cirkel* doorbreken bij slachtoffers die later mogelijk zelf dader kunnen worden?